Wednesday, August 20, 2008

Alarm- Story

अलार्म
आज फेरि सपनामा तिम्रो तस्विर देखें । रमाइलो पनि लाग्यो । एकै छिनको रमाईलो पछि फेरि विस्माद पैदा भयो । किन कि त्यो देखाई केवल क्षणिक थियो । सपना र विपना फरक हुन्छ भनेको साचो रहेछ । जुन वस्तु क्षणिक हुन्छ त्यसको महत्व ज्यदा हुदो रहेछ ।
तिमी सग नबोलेको पनि आज ५ वर्ष भईसके छ । बोल्नु र नबोल्नुमा त्यती अन्तर त छैन तर पनि किन न हो किन याद आउछ । सायद तिम्रो सपना नदेखेको भए तिम्रो याद पनि आउदैन थियो होला । यसमा मेरो पनि दोष छैन । झन् तिम्रो त दोष हुने कुरै भएन ।
मलाई तिम्रो अन्तिम ईमेल अझै याद आइरहेको छ । अन्तिम यस अर्थमा कि त्यस पछि मैले तिमी बाट कुनै ईमेल पाएको छैन । हुन त मैले पनि तिमीलाई त्यस पछि कुनै ईमेल पठाएको छैन । एक पटक तिम्रो जन्म दिनको शुभकामना व्यक्त गर्न ईमेल सेन्ड गरेको थिए तर तुरुन्तै फर्कियो । एरर मेसेज आएको थियो एडरेस इनभेलिड भन्दै । हुन सक्छ तिमीलॆ ईमेल ठेगानै बदल्यौ । सायद तिमीले मलाई मन पराएको भए एउटा मेसेज त पठाउन सक्थ्यौं अनमोल मेरो ठेगाना परिर्वतन भयो भनेर ।
म त कुरै कुरामा बहकिन पुगे छु । सपनाको कुरा यत्तीकै छाडेर कहा कहा पुगेछु । सपनामा देखेको एलिना त धेरै फरक पाएं । पाटनको क्याम्पसमा अन्तिम पटक भेट्दा भन्दा सपनामा सार्है भिन्न पाए । अग्ली भएकी रहेछौं अनि मोटी पनि । तर तिम्रो मुस्कान र लजाईमा मैले केही पनि फरक पाईन । पाटन क्याम्पसमा पनि तिमी म सग बोलिकी थिईनौ अनि आज पनि सपनामा तिमी बोलिनौं ।
जुन दिन मैले तिमीलाई पहिलो पटक पोखरामा भेटेको थिएं मलाई त्यस बेलै शंका लागेको थियॊ हाम्रो प्रेम अमर हुदैन भनेर । आखिर मेरो सोचाई सत्यमा नै परिणत भयो । हुन त म दुरदर्शी त पक्कै होइन तर कसरी कसरी यो गेस ठ्याक्कै मिल्न पुगे छ ।
एलिना तिमीलाई थाहा छ तिमी मेरो जीवन बाट टाढिए पछि मेरो जीवनमा अरु कुनै स्त्रीले स्थान लिएको छैन । डर लाग्छ कतै अरु कुनै सम्बन्धहरु पनि तिमी सगको जस्तै पो हुने हो कि भनेर म मात्र पागल भएको रहेछु हाम्रो प्रेममा । नत्र म मात्र पागल हुन नपर्ने हो । आखिर सच्चा प्रेम भएको भए तिमी पुरै पागल नभए पनि अर्ध पागल भने हुन पर्ने हो । कति मान्छे हरु प्रेममा हार खाएर आत्म हत्या गर्ने गरेका छन् तर यो सरासार मुर्खता हो । आफु मर्दैमा मात्र प्रेम सफल हुने त होईन नि ।
तिमीलाई मैले सपनामा जमलको मिराज क्याफेमा देखेको थिएं जुन क्याफेमा हाम्रो प्रेम मौलाएको थियो । अहिले त तिमीले रातो साडी पहिरिएकी रहेछौं । सिउदोमा सिउदुर पनि सजिएको थियो । असाध्यै सुहाएको थियो तिमीलाई । धर्मो धर्म । तिमीलाई नै थाहा छ म कत्तिका सत्य बोल्छु भनेर । साचें तिम्रो नया जीवन सुरु भईसकेछ ।
सपनामा तिमीलाई कसैको फोन आयो । मोबाईल बज्छ । अचम्म परें मोबाइल बन्द भएको समयमा पनि घण्टी । तिमी एकै छिन गफ पश्चात हवस् हवस् भन्दै अगाडि लागेकी थियौं । केही कोष पर एक युवक र बालक देखें । अनयास एकै छिनमा तिमी त्यो युवक र बालक त्यो परिवेश बाट टाडियौं । विदा पनि मागिनौं । फेरि फोनको घण्टी बज्यो । कसैले पनि उठाएन । निकै बेर पछि म उठें । यसो माबाईल हेरेको त अलार्म पो रहेछ ।

3 comments:

  1. Suman dai,
    Story is very good. I hope this is not your real life story.

    ReplyDelete
  2. hoina sadhana katha matra ho. ma afu pani katha ma dubeko karan pathak haru lai katai merai story ta hoina bhanne bhaan hunchha.

    ReplyDelete