नेपालीको राष्ट्रिय खाना

नेपालीको राष्ट्रिय खाना

( यस व्यंग्य कथाका सम्पूर्ण घटना तथा पात्रहरु पूर्णतया काल्पनिक हुन्)

"नेपालीको होमवर्क गर्नु छ, निबन्ध लेख्नु छ, सिकाइदे न है " मेरो कोठा भित्र छिर्दै भन्यो भाइले । "हुन्छ, ल बस् शिर्षक के हो?" आफूले पढ्दै गरेको किताब छेउ लाउँदै भनें मैले । "

"नेपालीको राष्ट्रिय खाना - चाउचाउ"

"के jpt भन्छ, नेपालको राष्ट्रिय खाना चाउचाउ नै होइन, तँलाई त्यति पनि थाह छैन?"

" अँ होइन होला खुबै, हाम्रो म्यामले त भन्नु भाको नेपालको राष्ट्रिय खाना चाउचाउ भनेर!"

" नेपालको राष्ट्रिय खाना ढिंडो र गुन्द्रुक हो, को म्याम को जे पायो त्यही सिकाउने ?"

"नकरा, आउँदैन भने आउँदैन भन् न, हाम्रो डली म्याम जान्ने कि तँ जान्ने? तँ साइन्स पढ्ने मान्छेलाई के थाह यस्तो कुरा !!! "

यसो भनेर उसले म प्रतिको अविश्वास आनि उसकी शिक्षिका प्रतिको गहिरो विश्वास देखायो । रिसले मुर्मुरिंदै मैले भने -" सब्जेक्ट को के कुरा, त्यति नि थाह हुँदैन कि क्याहो, आफ्नै देशको बारे मा?"

"भो भो। देशको खुब माया लागेर त वर्षैपिच्छे डि भी भर्छेस् !!"

अब चाहिं अति गर्यो उसले, एक झापड कस्न मनलागेको थियो तर कसिन ! दिउँसो उसको स्कुल गएर, जे पायो त्यही पढाउने म्यामकै झाँको झार्छु बरु भन्ने सोचेर म मेरो कोठाबाट निस्किएँ ।

"Excuse me! म डली म्यामलाई भेट्न आएकी, उहाँको विध्यार्थिकी दिदी हुँ ।" पाँचतारे होटलको जस्तो लाग्ने रिसेप्सनमा बसेकी सुन्दर रिसेप्सनिस्टलाई भनें मैले । " हजुर बस्दै गर्नुस म उहाँलाई बोलाइदिन्छु" उनले भनिन् ।

एकछिन पछि एकजना मोटी मोटी, चिम्रा आँखा गरेकी, बोइज् कट कपाल भएकी महिला त्यहाँ आइन् । तिनै रहिछन् डली म्याम । मैले जुरुक्क उठेर हात जोड्दै भनें " नमस्कार ! मेरो भाइ आरोग्य यहाँ Class eight मा पढ्छ ।"

"ओह! तपाईं आरोग्यको दिदी, he is my best student! Teachers' day ma पनि उसले कस्तो राम्रो राम्रो gift दिन्छ नि हौ , teachers लाई तेस्तो respect गर्ने student कहाँ पाइन्छ र आजभोलि , by the way, तपाईं चैं के गर्छ ?"

गुरुको उच्च ओहदामा बसेरपनि गुरु होइन केवल शिक्षिका बन्न सकेकी, नेपाली पढाउने शिक्षिकाको, नेपाली भाषा र मेरो भाइ उनको best student हुनाको कारण सुनेर म तिनछक्क परें ।

"हजुर, मेरो अहिले १२ को जाँच भर्खर सकिएको छ । खास आज हजुरलाई भेट्न आउनुको कारण चाहिं, हजुरले मेरो भाइहरुलाई, नेपालको राष्ट्रिय खाना चाउचाउ हो भनेर पढाउनु भएछ, नेपालको राष्ट्रिय खाना चाउचाउ होइन ढिंडो र गुन्द्रुक हो भन्ने कुरा त म्याडम लाई नि थाहै होला......"

"आम्मै !! गुन्द्रुक त सुन्या हो, but what is डिन्डो ? नेपालको national food चाउचाउ हो भनेर मलाई, मेरो Husband यो स्कुल को प्रिन्सिपल, मिस्टर आर.पी. ले सिकाउनु भाको । and I am sure, Chow chow is the national food of Nepal, yes!" वाक्यको अन्त्यमा "yes" ल्याइन उनले पनि, यो बानी मैले अरु शिक्षकहरु मा पनि देखेकी थिएँ तर नेपाली पढाउने शिक्षिकामा पहिलो पटक देखें । शायद प्रिन्सिपलकी श्रीमती भएकी हुनाले अरु केही पढाउने क्षमता नभएपछि, सबै भन्दा हेपिएको विषय "नेपाली" पढाउन पाएकी होलिन् उनले !

"हुन्छ त त्यसोभए म सरसँगै कुरा गर्छु ।" मैले शान्त हुँदै भनें ।

"OK fine" हल्का रिसाउँदै भनिन् उनले ।

मैले भनेपछि रिसेप्सनिस्टले प्रिन्सिपललाई फोन गरिन् , उनिसँग अहिले नै भेट्न सकिने जानकारी पाएपछि म उनका कोठातिर लागें । बाहिर निस्किंदै गर्दा मैले सुनें " आफूले जान्दै नजानेको Subject मा नि complain गर्न आउने, कस्तो कस्तो मान्छे हौ " शायद डलीले रिसेप्सनिस्टलाई भन्दै थिइन् ।

"Excuse me Sir, May I come in?" प्रिन्सिपलको कोठाको ढोकामा पुगेर भनें मैले । "

"Yes Please! And Be Seated! के कति कामले पाल्नुभो ।"

"मेरो भाइ आरोग्य हजुरको स्कुलमा Class Eight मा पढ्छ " नमस्कार गर्दै भनें मैले ।

" ए !! आरोग्य is a good student, Disciplined छ, अनि पढ्नमा पनि मिहिनेती छ " नमस्कार फर्काउँदै भने उनले ।

"खास कुरा के भने सर, डली म्यामले मेरो भाइको क्लासमा नेपालको राष्ट्रिय खाना चाउचाउ भनेर सिकाउनु भएछ, यस विषयमा उहाँ सँग कुरा गर्दा, हजुरले भनेको भन्नु भो, मैले त कुरै बुझ्न सकिन "

मैले यति भनि सक्न नपाई, कोठामा प्रिन्सिपलको अट्टहास गुन्जियो ।

" हा हा हा, तपाईं नेपालको राष्ट्रिय खाना ढिंडो त गुन्द्रुक पो हो भन्न खोज्नु भा होला होइन ? मलाई यति भन्नुस, अहिले नेपालमा ढिंडो कसले खान्छ ? अनि चाउचाउ नखाने को छ? राष्ट्रिय खाना भनेको त्यो हुनुपर्छ जुन् राष्ट्रमा सबैले खान्छन् अनि रुचाउँछन् पनि ! नेपालमा बच्चा देखि बुढासम्म, राजा देखि रङ्क सम्म सबैले खाने खाजा, खाना जे पनि चाउचाउ त हो, त्यसैले हामी प्रिन्सिपल्सको एउटा टिम मिलेर, चाउचाउलाई नेपालको राष्ट्रिय खाना घोषणा गरियोस् भनेर एउटा निवेदन दिएका छौं, त्यो छिटै आउँछ, मिडियामा ....."

झनै छक्क परें म । हुँदा हुँदा निवेदन नि दिइसकेका रे !! सोर्स फोर्स पुर्याए भने त पारित हुन नि बेर छैन, हाम्रो देशको सरकार त हो, त्यहाँ भन्ने केही कुरा पाइन मैले "हस् त सर त्यसो भए अहिले म जान्छु" यतिमात्र भनें आनि उठेर हिंडें ।

स्कुलको लञ्च ब्रेक भएको रहेछ त्यतिखेर, जाडो को बेला भएकोले होला, शिक्षक- विध्यार्थी सबै आफ्नो आफ्नो ग्रुपमा, घाम ताप्दै खाइरहेका थिए!

"Friends! मलाई चाउचाउमा खसी पर्यो...." खुशी ले गद् गद् हुँदै एकजना शिक्षक चिच्याए ! सबैजना उनलाई बधाई दिन थाले! म भनें भरे भाइलाई के जवाफ दिने भन्ने सोच्दै घरतिर लागें ।