Beauty Pageants in Nepal : Do they Worth Anything??

It is so true that beauty lies in the eyes of the beholder. If the attitude and perception is positive, we can see everything beautiful. We can find beauty in a pimply face and plump body. Beauty is totally an abstract terminology which can not be compared. Everyone in this world is beautiful.

Being a human being we can opt to make this beautiful world and peaceful. Our birth as a human being is so beautiful in itself that we do not have to have a stunning personality, photogenic face, …

mind blowing hair style, amazing smile and astonishing complexion as well. Our activities for the world has be beautiful, our perception and our heart has to be beautiful. Then I wonder why do the girls of this generation are being involved in the beauty pageants. To contribute towards the society, it is not necessary to walk on the stage wearing high heels, it is not necessary to show the teeth although you do not want to smile. In my personal opinion, these sorts of beauty pageants are opening the doors for the girls towards the fields of modeling and film line, the social work and all are just to say.

Nepal is an underdeveloped country. There is a vast difference between the status of men and women, and enormous difference between the women of rural and urban areas. Many women are unknown to their existence, their rights and responsibilities, unaware of the reservation of 33% made by the government for them. In this scenario, could Malvika, Sugarika, Sitasma etc represent all the women from Mechi to Mahakali? Could this type of beauty pageants help the rural women anyway?

Although, I do not think this kind of beauty pageants are for the well being of Nepal, I am not supporting the people who are protesting this kind of beauty pageants. These beauty pageants are organized by industrialists for the girls of the upper economic class families. If you want to protest these sorts of pageants, you should also protest about the discos and dance clubs, modeling agencies and so on. You should also protest the ad films and music videos in which women are exploited in many ways. Otherwise, when there is not any problem for the organizers, participants and the families of the participants, there should not be any protest as well. These beauty pageants may not be for the well being of the society but they are not against the society either. The feminists of Nepal should protest the wrong systems which are dominating the existence of women. If they dare, they should protest the physical and mental tortures which women are facing everywhere, in house, in roads, in public vehicles, in offices and many more. They should protest the rituals like dowry and chhaupadi, which are killing the poor women of Nepal. I wonder why they are wasting time by protesting beauty pageants, which do not worth anything.

मेरी अनलाइन साथी

म आज निकै निरास छु । हिजो बेलुकापनि आस्था अनलाइन भएकी थिइन। “मेरै कुराले रिसाएर होला नि मैले किन त्यसो भने हुँला!” यस्तै कुराहारुले आज मेरो मनमा खैलाबैला मच्चिएकोछ। “पुकार! के भो यार तलाई आज सन्चो छैन कि कसो?” निशान्तले धेरै पटक सोधिसक्यो, तर पनि हाँसिरहनु, बोलिरहनु पर्ने म आज निरास अनि चुपचाप छु।
आस्था मेरी अनलाइन साथी हो, उ अर्कै कलेजमा पढ्छे । आजसम्म मैले र आस्थाले एकअर्कालाई देखेकाछैनौं । एक वर्षजस्तो अगाडी मेरो र आस्थाको चिनजान भएको थियो । आस्थालाई भेट्नु अघि मलाई …

“कुनैपनि मान्छेसंग …अलिअलि च्याट गर्दैमा साथीको दर्जा कसरी दिन सकिन्छ होला” जस्तो लाग्थ्यो । कतिपय ठाउँमा त यस्ता इन्टरनेट च्याटिङका विभत्स रुपहरु पनि देखिएकाछन् । त्यसैलेपनि म यसलाई त्यति विश्वास गर्दिनथिएँ । मेरा कतिपय साथीहरुका त अनलाइन प्रेमी प्रेमीकापनि छन्, यस्ता सम्बन्ध त अझैपनि मलाई फेसनको एउटा रुपमात्र लाग्छन् । यस्ता जमाना अनुसार अलि पुराना सोचाइहरु भएको भएपनि मैले आस्थासँग इमानदारी पूर्वक मित्रता गरें । “थाह छ ! मेरो दिमागमा तिम्रो एउटा तस्वीर बनिसकेको छ, म चित्रकार भएकोभए त्यो तस्वीर बनाएर पठाउँथें तर के गर्नु म पोट्रेट बनाउँन जान्दिन ” एकदिन मैले यसो भन्दा फुरुङ्ग परेकी थिई आस्था अनि उसको दिमागमा पनि मेरो छवि भएको कुरा बताएकी थिई ।
म आस्थासँग निकै खुलेर कुरा गर्न सक्छु । देशको परिस्थितिका विषयमा, सिनेमा र हिरोहिरोइनका विषयमा, पढाइका विषयमा, साहित्यका विषयमा, अनि आफ्नै विषयमा पनि मैले ऊसँग धेरै कुरा गरेको छु। एकवर्षको अन्तरालमा हामी बिच निकै गहिरो मित्रता गाँसिएकोछ, मैले आजसम्म उसँग कुनैपनि कुरा लुकाएको छैन । अनि शायद उसलेपनि इमानदारी पुर्वक हाम्रो मित्रतालाई अगाडि बढाएकी छे । कहिलेकाहीँ मलाई लाग्थ्यो ” म कसरी आस्थालाई यति विश्वास गर्न सक्छु र ! उसले भनेका सम्पूर्ण कुराहरु झुठा हुनसक्छन्, मेरो चोखो मित्रता, मेरा पवित्र भावनाहरु कतै भद्दा मजाक बनिरहेका हुनसक्छन् । ” यस्ता कुराहरुले मलाई कहिलेकाहीँ तनावपनि दिने गर्थे तर उसँग अनलाइन च्याट गर्न थालिसकेपछि भने म उसलाई पुरा विश्वास गर्थें । आस्था कसैको काल्पनिक नाम नै किन नहोस्, जसको छवि मैले आफ्नो दिमागमा राखेकोछु, उसैलाई म आस्था मान्छु , मेरी अनलाइन साथी आस्था ।
अस्ति उसले मेरा सामु अनौठो प्रस्ताव राखी । ” पुकार ! हामी भेटौं न एकदिन, आइ रियल्ली वान्ट टु मिट यु भन न कहाँ भेट्ने ?” म छक्क परें । अहिले सोच्दा त त्यति छक्क पर्नुपर्ने कारण केही थिएन । साथी मानेको मान्छेलाई एकपटक हेर्ने इच्छा लागेको होला उसलाई । तर त्यतिखेर मैले यी कुरा सोच्दै सोचिन । मेरो एकोहोरोपन नै त होला यो, म आस्थाको छविलाई नै साथी मान्थें । मेरो कल्पना मा जस्ती आस्था बसेकि छे, म उसैलाई साँच्चैकी आस्था मान्छु र मानिरहन चाहन्छु । यसो सोच्दा त यो मेरो पागलपन नै लाग्छ तर साँच्चै मैले आस्थालाई हेर्ने, उ कस्ती छे, जान्ने इच्छा कहिल्यै राखिन । ऊ पनि त मेरो छवि उसको दिमागमा भएको कुरा गर्थी, म उसको कल्पनाको पुकार भन्दा बिल्कुलै पृथक हुन सक्छु । यही कुराले हाम्रो मित्रता, हाम्रो सम्बन्ध टाढिंदै अनि चिसिंदै जानसक्छ । आस्थाको प्रस्तावपछि यहि सोचेको थिएँ मैले । आफूले सोचेका यिनै कुराहरुलाई बेलिबिस्तार लगाउँदै मैले उसलाई भनेको थिएँ ” आस्था साथीको रुपमा म तिमीलाई गुमाउन चाहन्न त्यसैले आइ एम भेरी सरी टु से, बट आइ क्यान नट मिट यु” । मेरा कुराहरु सधैं सकारात्मक लिने आस्थाले मलाई बुझ्न सकिन । ” ओके ओके! आइ गट इट, तिमी हाम्रो सम्बन्धमा इमानदार रहेनछौ, त्यसैले त भेट गर्न डराउँछौ” ऊ निकै रिसाएकी जस्तो लाग्यो मलाई । सम्झाउन खोज्दैमात्र के थिएँ, आस्था मसँग रिसाएर अफलाइन भई ।
अब त उसको रीस अलि शान्त भयो होला भनेर म हिजोपनि अनलाइन भएँ तर ऊ आइन । अनि मैले उसलाई एउटा लामो इमेल पठाएँ, आफ्नो मन भरिका सारा भावना त्यो इमेलमा छताछुल्ल पारिदिएको थिएँ मैले ।
“आज आस्था अनलाइन आउली कि नआउली ! मेरो इमेल त उसले पक्कै पढी होला, के सोची होला उसले फेरि” यिनै कुराले मेरो मथिंगलमा खलबली मच्चाउँदैछन् आज । आजपनि आस्थाले मलाई बुझिन भने म उसलाई भेट्छु नै बरु तर उसलाई गुमाउन सक्दिन भन्ने निर्णय गरें मैले । आफ्नो एकोहोरोपनका लागि त्यो चोखो मित्रतालाई बलि चढाउन चाहन्न म ।
कलेजमा एउटा बोझिलो दिन बिताएर घर फर्केपछि डराउँदै इन्टरनेट कनेक्ट गरें मैले। आस्था अनलाइन भएको कुरापनि थाह पाएँ तर किन किन उसँग कुरागर्न शुरुगर्नै डरलाग्यो मलाई । ” हाई पुकार तिम्रो इमेल पढें मैले, आइ एम सरी ल मेरो रुड बिहेबियरको लागि !” आस्थाले आफैं कुरा सुरु गरी । उसले मेरो इमेललाई सकारात्मक नै लिइछ, मेरा सारा तनावहरु उसका हरेक वाक्यसँगै घट्दै घट्दै गइरहे । ” तिमी चाहँदैनौ भने म भेट्ने कर गर्दिन, यु आर सो इमेसनल माइ फ्रेन्ड, म तिम्रो भावनामा ठेस पुर् याउन चाहन्न, हामी सँधै अनमाइन साथी भएर नै एकअर्काको सुखदु:खमा साथ दिनेछौं है त! अब त खुशी छौ तिमी ? ” उसले यसो भनेपछि त मेरो हर्षको सीमा रहेन । ” छु आस्था छु, म धेरै खुशी छु, धन्यवाद छ तिमिलाई मलाई बुझिदिएकोमा अनि यति राम्रो मित्रताको उपहार दिएकोमा, थ्याङ्क्स अ लट फर गिभिङ मी सच अ ब्युटिफुल रिलेसनसिप” यसरी आफ्नी साथी सामु आफनो खुशी जताएँ मैले ।
साँच्चै अब म ज्यादै खुशी छु । अघिसम्म बोझिले भएको मेरो मन, चङ्गा बनेर आकाशमा उड्दै छ जस्तो लाग्छ अहिले । म जे गर्छु भावनामा डुबेर गर्छु, यो कुरालाई कति राम्ररी बुझेकी छ उसले । मेरो भावुकतामा अनि मेरो एकोहोरोपनमा पनि राम्रो मित्र बनेर साथ दिएकि छ उसले । मलाई गर्व छ आज उ प्रति मेरी अनलाइन साथी, आस्थाप्रति ।